Stichting Kat in Nood, zwerfkat Poppy.
Socialiseren

Poppy, Kat in Nood

Op 21 september werd het me duidelijk dat ik een zwerfkatje had. Een mager, klein poesje at de meelwormen uit het voer van de egeltjes. Ik hield haar een paar dagen in de gaten, ze bleef en was niet op doorreis. Uiteindelijk heb ik de dierenambulance gebeld. Na beoordeling van de foto’s die ik moest sturen besloten ze om haar niet te halen, ze zag er nog te goed uit. Ik mocht niet voeren, dan zou ze mogelijk naar haar eigen huis terug lopen.

Daar zat ze dan, schuilend onder de tuintafel en slapend midden op het gazon. Langzaam knipperend met mijn ogen probeerde ik contact met haar te maken, waarna ik even wegkeek om haar niet ongerust te maken.  Ze knipperde terug. Over en weer keken en knipperden we naar elkaar, universele kattentaal: ‘ik heb geen kwaad in zin’.

Poppy in het gras
Poppy.

Ik besloot om een vervoersmand waterproof te maken en te vullen met dekentjes. Ze nam het als snel in gebruik. Vervolgens heb ik alle wegen bewandeld om het wereldkundig te maken dat ze bij mij huisde. Van Amivedi tot internet van flyers tot dierenartspraktijken. Ook checkte ik of ze een chip had met een chip-voerbak. Geen chip aanwezig, mensen chip toch jullie dieren!

Van diverse mensen hoorde ik dat het niet voeren van zwervertjes achterhaald was. Het tegenovergestelde werkt beter, voeren zodat het dier op zijn plaats blijft voor de eigenaar die ze zoekt. Ik besloot haar te voeren en  noemde haar Poppy.

Poppy bleek doodsbang voor mensen te zijn. Wanneer ik te dichtbij kwam blies ze blazend de aftocht. Mijn katers Warrel en Pieper vond ze net zo eng. Ik voerde haar veel kleine porties op een dag zodat ze mij associeerde met iets positiefs, de komst van het voer. Ook de liefde van een kat gaat door de maag.

Het voeren werkte. Opeens werd ik verwelkomt met een enthousiast omhoog gestoken staart en dribbelde ze om mijn benen waarbij ze kopjes gaf. Ik greep deze momenten aan om haar langs mijn handen te laten strijken. Een beginnetje van aaien. Met de toevoeging van blikvoer verdubbelde haar enthousiasme. Ze liet zich inmiddels goed aaien, dus ging ik werken aan het aaien van haar zijden met beide handen. Uiteindelijk kon ik mijn handen sluiten onder haar buik zonder dat ze in paniek raakte. Het begin van tillen. Maar vergis je niet, elke verkeerde beweging bracht haar in paniek. Het laagje huiskat was flinterdun.

Ook naar mijn katers ontdooide ze. Als een kleine stormram liep ze vrolijk, met de staart fier in de lucht op Pieper en Warrel af en ramde ze met haar kleine kopje. Pieper vond dat prima, gaf een neus en rook haar bips, en ging zijn eigen gangetje weer. Warrel draaide zich op zijn hakken om, kreeg de rillingen en trok zich terug in huis. Daar bivakkeerde hij dan zuur op zijn krabpaal, naar buiten kijkend naar de kleine indringer. Wanneer Pieper thuis kwam kreeg deze vervolgens de wind van voren. Warrel beschouwt Pieper als zijn privé speeltje, maar nu kregen zijn opjaagpartijtjes wel een erg scherp randje.

De relatie tussen Warrel en Pieper verslechterde nog meer toen ik besloot, omdat het niet koud was, de deur voor Poppy te openen. Dan kon ze proeven aan het concept ‘binnen zijn’. Na een aarzelende start kwam ze goed op gang en verkende nieuwsgierig het huis, waarbij Warrel haar gadesloeg met zijn donkere blik. Ze eigende zich zijn voerpuzzel toe, tippelde over de tafel, sprong op de vensterbank en pikte zijn speeltjes in. Ik bleef stilletjes zitten en genoot van haar. Toen ik bewoog vluchtte ze weer naar buiten, tot genoegen van Warrel.

Niemand claimde Poppy. Ik heb overwogen om haar zelf te adopteren, maar aangezien de relatie tussen Warrel en Pieper niet optimaal was en verslechterde, heb ik dit niet gedaan. Collega-gedragstherapeuten raadden mij aan haar aan te bieden bij een gespecialiseerde opvang voor zwerfkatten. Mijn keuze viel op  stichting Kat in Nood, een vriendin c.q. collega is daar vrijwilliger. Deze stichting vangt moeilijk plaatsbare katten op die doorgeschoven worden vanaf de reguliere asielen. Ze stonden mij toe om dat traject over te slaan en Poppy te brengen.

Poppy sliep weliswaar in een transportmandje, maar ik maakt mij geen illusies dat ze daar ook vrijwillig zou instappen op een moment dat ik voor ogen had. Ik besloot om iets onweerstaanbaar in te zetten, plakjes rosbief. Vanuit Warrels gezichtspunt was de komst van rosbief het enige positieve aan de aanwezigheid van Poppy. Ook zij had nog nooit zo iets lekkers gegeten. Een paar keer per dag kreeg ze een beetje rosbief. Vervolgens legde ik het achter in een transportmandje en presenteerde haar die combinatie. Op den duur liep ze er zonder aarzeling in en at het op. Vervolgens bood ik een paar keer per dag het ‘rosbiefmandje’ aan, ik bleef er naast staan als ze at. Op de bewuste dag dat ik Poppy naar stichting Kat in Nood kon brengen liep ze zonder problemen het mandje in.

Stichting Kat in Nood

Poppy werd professioneel opgevangen in de quarantaine afdeling waar ik haar met rode ogen achterliet. Ondanks dat ik het beste met haar voorhad en ze onder dak was voor de nachtvorst zou inzetten, voelde ik me een verrader. Maar wat is Kat en Nood een geweldige opvang! Ik heb mijn ogen uitgekeken. Een professionele goedlopende machine waar alles in dienst van katten staat. Van een groot aantal blijvers, die nergens meer naar toe kunnen tot de plaatsbare volwassen katten en kittens.

Stichting Kat in Nood, binnenverblijf

De katten krijgen het beste voer, van brok tot Carnibest en eendagskuiken. Hebben doordachte katvriendelijke verblijven met de hoogste krabpalen, de leukste klimplanken met mandjes aan de muren en overal slaapmandjes en schuilplekjes. Elk verblijf heeft ook nog eens toegang tot een tuin die nog veel groter is als het binnenverblijf. Met kattenhuizen, torens, picknickbanken, overdekte kattenbakken en krabstammen.

Als ik nog twijfels had of Poppy goed terecht zou komen, dan werden die nu helemaal weggenomen. Bij stichting Kat in Nood is ze in deskundige en liefdevolle handen. Ik hoop dat haar vertrouwen in mensen verder zal groeien en dat ze een geweldig huis zal krijgen voor de rest van haar leven.

Dag lieve Poppy, bedankt stichting Kat in Nood.

Stichting Kat in Nood, buitenverblijf